this is the end

Ik begon eigenlijk net een beetje te wennen aan uitslapen maar nu word ik om acht uur met een ontbijtje achter de kiezen verwacht bij mama motorbikes om de jungel van ko chan te gaan verkennen. Heb er zin in! Ik stap in de taxi en daar zit al een fit uitziende jongeman, dat zou wat kunnen zeggen over de intensiteit van de trekking maar waarna er een gezin binnenkomt met onder andere een zoontje van acht veranderd mijn beeld al snel. Bummer ik had wel zin in een stevige wandeling. Onderweg verteld onze gids Tan weer vanalles, nooit geweten dat een bananenboom eigenlijk onkruid is, hij groeit een keer en daarna schiet hij onder de grond wortel en zo onstaat er weer een nieuwe, je ziet ze dan ook erg veel in Thailand. Een eindje verder zien we een boom die kompleet door en over een ander boom is gegroeid, het ziet er prachtig uit maar voor de overgroeide boom is zo'n parasiet zoals ze dat noemen een minder groot feest want al zijn voedingstoffen worden afgenomen waarna hij sterft en voer is voor de termieten. Na een stevige wandeling geeft Tan aan dat het voor de kinderrn misschien beter is om af te buigen naar de waterval, ha nu gaat het echte werk beginnen. En dat blijkt ook zo te zijn, af en toe is het erg stijl naar boven en naar beneden, ik vind het geweldig! We worden door onze Cambodiaanse gids, die geen woord engels spreekt, geleid naar mooie viewpoints met overhangende rotsen en gevaarlijke dieptes. Na een dagje lopen en inmens zweten kunnen we ons belonen met een duik in de waterval, waar allemaal visjes aan je komen knagen. Gooi ze in een bak bij een pedicure en die vraagd daar dan vijftig euro voor.
's Avonds is het tijd voor mijn tattoo! Ik hoor wisselende verhalen over of het pijn doet of niet dus kan ik het maar gewoon het beste laten gebeuren. Nou ik kan je vertellen dat het bij mij in ieder geval geen pijn deed en ik ben erg blij met het resultaat:-).

Het zit er alweer op. Ik word 's ochtends opgehaald door een minivan die mee de boot op gaat en me zo naar het vliegveld brengt, ideaal zou ik zeggen.
Op de boot zit een voetbal elftal van jongetjes van een jaar of tien zich om half acht 's ochtends vol te stoppen met snoep en cola met als resultaat dat ze niet te houden zijn, de coach geeft al vrij snel op om ze in het gareel te houden en duikt weer in zijn smarphone.
Wat ik zo bijzonder vind, toeristen doen hun uiterste best om zo gebronst mogelijk van hun vakantie terug te komen, in Thailand verkopen ze witte make-up om blankt te lijken, zo ook de dame achter de bar op de boot.
Nog een stop om wat te eten, dit wordt voorlopig mijn laatste echt thaise beef panang denk ik want op het vliegveld is alles tachtig keer zo duur!
Ik zit nu op Abu Dabhi wederom twaalf uur te wachten op mijn vlucht naar Dusseldorf.
Wat vond ik van Thailand? Erg toeristisch, wat bijna niet meer te vermijden is, maar wel heel mooi, zowel de jungel als de eilanden en de stranden. De (meeste) mensen waar lief aardig en behulpzaam en het eten was echt mega lekker. Ik heb echt een hele fijne, afwisselende, relaxte, actieve vakantie gehad!